Beyond happy (!!) to announce that from the 5th of june onwards dutch museums are allowed to open their doors for the public and my exhibition ‘Jean Pierre Rawie & Elisa Pesapane: POËZIE IN TEKENINGEN (Poetry in drawings) can be visited at Museum Huis van het boek in The Hague until 15/08/2021.
Huis van het boek, Prinsessegracht 30, 2514 AP Den Haag
The house of the Book (Dutch original: Huis van het boek), was formerly called Museum Meermanno-Westreenianum and is the oldest book museum in the world. Focus is on (the history of) the art of the book & book design
Plan your visit now. Tickets can only be ordered online. We are using time slots to make sure that your visit is safe and pleasant.
In 2017 the Carbolineum Press of Boris Rousseeuw in Kalmthout (Belgium) published the bibliophile book Parallellen (Parallels). An anthology for which Elisa Pesapane chose several poems on love and death from the oeuvre of Jean Pierre Rawie and combined them with her existing work: ‘They are autonomous works which meet each other on the pages of the book – and now on the museum walls – which motto is ‘you’ve played as a child under a different sky’ (Cesare Pavese).
Separated by the distance in place and time in which they were created, but bound together by the universal themes of love and death’. For the exhibition several poems and drawings have been added to the original selection.
About the book, Ronald Ohlsen wrote on literary weblog Tzum: ‘The irresistible urge to bring text and image together causes a complete story to unfold, whereby both the familiar poem and the sensual drawing acquire an entirely new significance’.
This year, on the occasion of the 70th birthday of Jean Pierre Rawie, the fascinating and sometimes disturbing drawings of Pesapane and the compelling poems of Rawie on Love and Death can be admired together at the Huis van het boek,The Hague.
Dodendans
Een aparte ruimte in de tentoonstelling is gewijd aan de ‘Dodendans’, een van oorsprong laatmiddeleeuws motief in de kunst waarbij de dood de levenden meeneemt in een macaber ballet. Een thema dat door Elisa Pesapane nieuw leven werd ingeblazen. Enkele voorbeelden van de ‘danse macabre’, zoals die is afgebeeld in boeken uit de collectie van Huis van het boek, illustreren dit motief. Bijvoorbeeld het Liber chronicarum van Hartmann Schedel uit 1493 en het Narrenschip van Sebastian Brant uit 1497.
BERCEUSE
Je schedeltje tegen
mijn schouder gelegd,
hoeft niets meer verzwegen
en niets meer gezegd.
Verborgen accoorden
in éen instrument,
zijn ons alle woorden
bij voorbaat bekend.
Wat wij nog verzinnen
is kindertjespraat,
die niets meer van binnen
naar buiten verraadt.
Hoor hoe ons de aarde
geluidloos ontglijdt…
Wij luisteren naar de
onsterfelijkheid.
Jean Pierre Rawie
